متریال سنگ در نمای ساختمان کلاسیک

خانه های سنگی کلاسیک غالباٌ ذوق و شوق مخاطب را برمی‌انگیزند؛ زیبایی این متریال طبیعی باعث شده است که هم برای نمای بیرون خانه و هم برای دکوراسیون داخلی استفاده شود. امروزه نمای سنگ صرفاٌ برای زیبایی در ساختمان‌ها استفاده نمی‌شود؛ بلکه انگار نیازهای جدید و امروزی مردم جهان را نیز تامین می‌کند.

سنگ مشکی و طوسی در ساختمان کلاسیک

برای مثال یک نمای سنگ ساختمانی با رنگ مشکی،  در مناطق سردسیر باعث جذب گرمای خورشید می شود. سنگ ساختمانی طبیعی برای سلامتی انسان مضر نیست، در اطراف آن محیطی پر آرامش و پر از انرژی مثبت که از این سنگ های ساختمانی طبیعی متساعد می شود را برای انسان به ارمغان می‌آورد و از طریق آن احساس می‌کنید که با طبیعت همراه شده اید. ضمن اینکه مقاومت سنگ ساختمانی طبیعی نسبت به دیگر متریال های موجود در صنعت ساختمان مثال زدنی است. وقتی که سنگ در نمای خانه به کار می‌رود، حس لوکس بودن را نیز در بیننده به وجود می آورد.

ضابطه شماره 714 امور اجرایی نمای سنگی

 

ضابطه شماره ۷۱۴ امور اجرای نمای سنگی

بر اساس بند ۴-۳-۲، ویژگی ها و مشخصات فنی کلی و حدود قابل پذیرش سنگ نما باید مطابق ذیل باشد:

سنگ هایی باید برای نماسازی ساختمان استفاده شوند که سالم بوده و فاقد پوسیدگی باشند. همچنین بادوام و عاری از هوازدگی و رگه های سست مارنی، میکایی، الیوین، پیریت، ترکیبات سولفاتی و سولفیدی و سایر موادی که در اثر عوامل جوی و هوازدگی تخریب میشوند باشند.
سنگ نما باید فاقد شیار، ترک، درزهای باز، حفره یا دیگر نقص هایی که احتمال دارد به انسجام ساختاری آن در زمینه استفاده مورد نظر آسیب وارد کند، باشد. همچنین سطوح و خطوط مرئی سنگ نباید لب پریدگی داشته باشد.
در مقابل عوامل جوی نظیر باران، تابش خورشید، گازهای موجود در هوا، بخار آب و وزش باد مقاوم باشد.
سنگ لوح مورد استفاده برای بخش های بیرونی در محیط با جو اسیدی یا در نواحی صنعتی که در آن آلودگی شدید هوا وجود دارد باید عاری از نوارهای کربن دار باشد. سنگ لوح باید به گونه ای انتخاب شود که دارای ظاهری طبیعی باشد.
سطوح نمای سنگ باید یکنواخت بوده و به بهترین وجه کلنگی، تیشه ای، چکشی یا صیقلی شود به نحوی که رگه ها و نقش طبیعی آن به خوبی مشخص باشد.
سنگ باید متراکم و دارای ساخت و بافت یکنواخت بوده و از بلورهای ریز تشکیل شده باشد و درجه خلوص آن حتی المقدور زیاد باشد.
حداکثر قدرت مکش آب برابر ۸ %وزن سنگ باشد.
در برابر یخ زدگی و هوازدگی مقاومت کافی داشته باشد.
آب درون آن نشت نکند به عبارت دیگر در آب از هم پاشیده نشده و با آن ترکیب نشود.
دارای سختی بیش از ۳ باشد.
در مورد سنگ های نما ضریب انبساط حرارتی کانی های مختلف سنگ و همچنین ملات پشت آن باید نزدیک باشد تا از خرد شدن سنگ و جدا شدن آن از ملات جلوگیری به عمل آید. میزان رنگ پریدگی سنگ های تزئینی نمای خارجی ساختمان در اثر آفتاب و هوازدگی نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است که باید مورد توجه قرار گیرد.
حداقل ضخامت سنگ های نمای ریشه دار ۱۵۰ میلیمتر و سنگ پلاک نمای چسبانده شده ۲۰ میلیمتر است.
حداقل ضخامت مجاز سنگ نمای مهار شده بر اساس بند ۴-۳ -۳ محاسبه میشود.
حداقل عرض و ارتفاع سنگ بادبر در نما به ترتیب باید ۲۰۰ و ۱۵۰ میلیمتر و حداکثر بار سنگ ۴۰ میلیمتر باشد.
در مورد سنگ بادبر سرتراش و بادکوبه ای باید حداقل ارتفاع هر سنگ ۱۸۰ میلیمتر، حداقل تراش سطوح زیری و بالایی سنگ ۱۵۰ میلیمتر و سطوح جانبی آن ۸۰ میلیمتر و حداکثر بار آن ۱۵ میلیمتر باشد.
در مورد سنگ های تمام تراش باید کلیه سطوح سنگ با قلم تراشیده و تیشه داری شود به نحوی که مسطح و بدون اعوجاج بوده و حداکثر بار آن ۲ میلیمتر باشد.
ارتفاع سنگ ریشه دار در نما نباید از عرض و ریشه آن بیشتر باشد.
جذب آب، میزان حل شدن در آب، تخلخل، پایداری در برابر هوازدگی و مواد شیمیایی باید با استانداردهای مربوطه تطابق داشته باشد.
بافت و رنگ مطلوب، در دامنه تغییرات مجاز از طریق کنترل و مقایسه نمونه هایی که معرف کل مصالح تولیدی برای پروژه میباشد باید تایید شود. نمونه های معرف با بررسی تعدادی کافی از نمونه ها، قبل از تولید، که نشانگر گستره کاملی از تغییرات در رنگ و بافت سنگ مشخصی میباشد، انتخاب میشود.